Τσίπρας: «Νέο ( ; ) κοινωνικό συμβόλαιο» σε ημερίδα των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών

Του Χ.Κ.

Για δες καιρό που διάλεξε ο Τσίπρας να προτείνει, Νέο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο, από άμβωνος της ημερίδας των ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών.

Ούτε μισή μέρα δεν πέρασε από την κατάρρευση των «σοσιαλδημοκρατών» του Σάντσεθ στην Μαδρίτη και των συνεταίρων του Podemos και ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να προτείνει «Νέο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο» , που μεταξύ μας ούτε Νέο είναι καθώς και ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει ξαναπροτείνει αλλά και το ΚΙΝΑΛ.

Η διακήρυξη του ΚΙΝΑΛ για τις ευρωεκλογές του Μάϊου του 2019 τιτλοφορούταν με το πανομοιότυπο σύνθημα που πρόβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κεντρικό άξονα της δικής του εκλογικής καμπάνιας: «Νέο κοινωνικό συμβόλαιο».

Το 2015 διαβεβαίωνε ότι «η Ευρώπη αλλάζει, η ελπίδα έρχεται» και γνωρίζουμε όλοι τι ήρθε στην πραγματικότητα. Κι άλλο «Κοινωνικό Συμβόλαιο»! Και μετά τήρησε όσα ψήφισαν ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τα οποία ορκιζόταν ότι θα … «σκίσει» και ψήφισε και κάνα δυο δικά του μνημόνια, που μόνο ως «Συμβόλαια με τον διάβολο του Κεφαλαίου» θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.

Kαι αν ήθελε τέτοια … συμβόλαια θανάτου του ο κόσμος θα πήγαινε κατευθείαν στους αυθεντικούς δεξιούς όχι στους ιμιτασιόν της λεγόμενης σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί έχετε ξεφτιλίσει και την ιστορικότητα του όρου σοσιαλδημοκρατία , να μην πω για την Αριστερά (και μάλιστα ριζοσπαστική) που την κατακρεουργήσατε.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΑΛΙΩΣΕ κ. ΤΣΙΠΡΑ

Και δώστου οι υποσχέσεις ότι η Ευρώπη αλλάζει και δώστου τα δείτε τι γίνεται και στην Ισπανία με τους Podemos και δώστου τα θα κάνουμε την Ευρώπη (βλ. ΕΕ) Ευρώπη των λαών. Έδιναν κι έπαιρναν που λένε! Και εκεί κατέληγαν όλα. Που; Μα στο Νέο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλιαιο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση , όμως, κ. Τσίπρα τα συμφέροντα του κεφαλαίου εκφράζει ανέκαθεν, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων απέναντι στην εργατική τάξη θα στέκεται – όπως στέκεται και τώρα – κι όποιος δεν την υπηρετήσει την πολιτική αυτή «μαύρο φίδι» θα τον φάει. Εντάξει εσείς μακροημερεύσατε γιατί την ίδια πολτική ακολουθήσατε κ. Τσίπρα! Αυτής που είναι με το κεφάλαιο και είναι κόντρα στην εργατική τάξη και στηρίζει τους μονοπωλιακούς ομίλους των κρατών της ΕΕ στον διεθνή ανταγωνισμό με τους αντίστοιχους των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Ρωσίας. Ξέρετε όπως τώρα με τα εμβόλια της Pfizer!

Αυτή είναι η αποστολή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την εκπληρώνει στο ακέραιο κ. Τσίπρα ! Αυτές οι κατευθύνσεις δεν προέρχονται από τις εμμονές κάποιων νεοφιλελεύθερων πολιτικών και το γνωρίζετε καλά. Κι εσείς τις εφαρμόσατε! Αποτελούν στρατηγική στήριξης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και στη φάση της κρίσης και στη φάση της ανάκαμψης. Γι’ αυτό και εφαρμόζονται σήμερα απ’ όλες τις αστικές κυβερνήσεις – δεξιές, σοσιαλδημοκρατικές, συνεργασίας ή ευρωσκεπτικιστικές.

Τα σοσιαλδημοκρατικά προσκλητήρια για «Ευρωπαϊκά Κοινωνικά Συμβόλαια» τα οποία θα στηρίξει ο Λαός μπαγιάτεψαν αγαπητέ Αλέξη Τσίπρα.

ΟΝΕΙΡΑ ΑΠΑΤΗΛΑ

Απατηλά όνειρα είναι οι άξονες πολιτικής που υπόσχονται μια ΕΕ της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και των ισότιμων σχέσεων των κρατών – μελών. Οι διακηρύξεις για θεσμούς διαφάνειας και λογοδοσίας που θα διευρύνουν τη δημοκρατία συσκοτίζουν την ταξική αποστολή που υπηρετούν οι κοινοτικοί θεσμοί από την ίδρυση της ΕΟΚ, της σημερινής ΕΕ.

Όλοι όσοι υπηρετούν τον πραγματικό αντίπαλό μας, την αστική τάξη, σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθεροι και ακροδεξιοί, είναι επικίνδυνοι για τους λαούς και οι Λαοί για τους σοσιαλδημοκράτες , τουλάχιστον, άρχισαν να πείθονται. Δεν μασάνε πια με τα SYRIZA-PODEMOS VENCEREMOS!

Στη συνέχεια παραθέτουμε ειδησεογραφικό άρθρο σχετικά με την ημερίδα των ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών όπου ο Τσίπρας θα ξαναπροτείνει «ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Ευρώπη»:

Σε ημερίδα των ευρωπαίων Σοσιαλδημοκρατών ο Τσίπρας για «ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Ευρώπη»*

Σε ημερίδα για το Μέλλον της Ευρώπης, που συνδιοργανώνουν το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, η Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Δημοκρατικό Κόμμα Ιταλίας, συμμετέχει σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. George Vitsaras / SOOC

Στην εκδήλωση αναμένεται να παρέμβουν μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα, ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Φραντς Τίμμερμανς, ο επίτροπος Οικονομικών και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Πάολο Τζεντιλόνι, ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Ρομάνο Πρόντι, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς και ο πρόεδρος του PES Σεργκέι Στάνισεφ, η επικεφαλής των S&D Ιράτσε Γκαρσία Πέρεζ και ο νέος γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, Ερρίκο Λέτα.

Σύμφωνα με πληροφορίες από την Κουμουνδούρου που μεταφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, στην παρέμβασή του ο Αλέξης Τσίπρας, αναμένεται μεταξύ άλλων να τονίσει ότι η καταλυτική συνθήκη της πανδημίας έρχεται να δικαιώσει με τον πιο δραματικό τρόπο τις αξίες του ισχυρού κοινωνικού κράτους και τις πολιτικές της αναδιανομής του πλούτου που αποτέλεσαν βασικό πυλώνα των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων σε αντίθεση με το νεοφιλελεύθερο δόγμα που επιβλήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες και σήμερα καταρρέει μπροστά σε δραματικό αδιέξοδο.

Θα επισημάνει, επίσης, ότι οι προοδευτικές αξίες και ιδέες που επί δεκαετίες δέχονταν επίθεση ως ξεπερασμένες και ανεδαφικές, από τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις σήμερα δικαιώνονται με τον πιο τραγικό τρόπο. Ιδιαίτερη μνεία αναμένεται να κάνει στο παράδειγμα Μπάιντεν των ΗΠΑ οι οποίες προβαίνουν σε πολύ γενναίες μεταρρυθμίσεις σε αυτήν την κατεύθυνση.

Σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, θα καλέσει τις ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις να ενωθούν γύρω από ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για μια κοινωνική Ευρώπη που θα προσανατολίζεται στην αντικατάσταση του Συμφώνου Σταθερότητας με ένα Σύμφωνο για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, την Κοινωνική Συνοχή και την Οικονομική Σύγκλιση.

Ένα κοινωνικό συμβόλαιο που πρέπει να περιλαμβάνει σημαντικές τομές σε όλα τα επίπεδα ευρωπαϊκής πολιτικής με στόχο την βιώσιμη ανάπτυξη και την άμβλυνση των ανισοτήτων, όπως η αύξηση της φορολογίας των πολυεθνικών και του μεγάλου πλούτου, η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, η δημιουργία ισχυρού συστήματος υγείας και κράτους πρόνοιας, η ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων και των εργασιακών τους δικαιωμάτων σε μια πιο ψηφιακή αγορά εργασίας.

(*Πηγή άρθρου thepressproject)

Η Εργατική Πρωτομαγιά μέσα από την επίκαιρη απολογία του Αύγουστου Σπάις (Σικάγο 1886)

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΤΡΙΒΕΣΗ

Παρατηρώ για χρόνια την προσέγγιση της Πρωτομαγιάς σαν ένα ρομαντικό μύθευμα ανθισμένων φύλλων στις πλατείες, αντί για καθοδηγητικό προνόμιο στην ιστορία των εργατικών σχηματισμών που είναι συνώνυμο με την πνευματική ικανότητα του ανθρώπου να μπορεί να συνθέσει τις επαρκείς εκείνες συνθήκες, όπου ένας πιο πολύχρωμος κόσμος δε θα είναι απλώς μια ουτοπική καμπύλη, αλλά η δύναμη που κινεί τους καταπιεσμένους σε ένωση ενάντια στους καταπιεστές τους. Η ανυπότακτη συνείδηση και ματιά που μεταρσιώνει την περιστροφή του άστρου σε αμοιβαία έλξη ενάντια σ ‘αυτούς που φλερτάρουν με την ιστορία ως σκουπιδότοπου, και με τον άνθρωπο μόνο ως μετρήσιμο οικονομικό μέγεθος.

Ο πυρήνας της εργατικής Πρωτομαγιάς αποτελείται από τον κυτταρικό κρίκο του πρόσφυγα και του δημόσιου γιατρού που τον περιθάλπει, του νοσηλευτή και του φίλου που δεν έχει να βγάλει την εβδομάδα, της γυναίκας που κακοποιείται και του αλληλέγγυου που φυλάει σκοπιά για να προστατεύσει πρόσφυγες από ενδεχόμενη επίθεση ναζί, του αδύναμου ομοφυλόφιλου που χλευάζεται και την καθαρίστρια που διώκεται για πλαστό απολυτήριο, τον αναρχικό, τον φίλο, τον σύντροφο… Όλους αυτούς που οι τιμητές της ιδιωτικής πρωτοβουλίας αποκαλούν τεμπέληδες. Ή, σχεδόν όλους, μέχρι εκεί που επιτρέπει ο εκκλησιαστικός σκοπιωρός της δεξιάς μέσα στην κοινωνία, από την οποία αντλεί και εκφασίζει όποτε χρειάζεται το κοινό της.

Δεν πρόκειται περί συγκινησιακών εκφάνσεων και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται από την σκοπιά των στείρων δικαιωματισμών που ταλαντεύονται στον αστικό μύθο μιας libido dominandi παρακμάζουσας «αριστεράς», η οποία κάνει το άτομο να μην υπακούει στο απροσμέτρητο άθροισμα των συναισθημάτων που έχουν την τάση για ενοποίηση στο συντριβάνι της ελεύθερης επικοινωνίας και ύπαρξης. Της ουσιαστικής ύπαρξης που δε συνεπιφέρει με την υλικότητά της στη θεσμική καθιέρωση ενός πήλινου πνευμονιού στα σπλάχνα της εργατικής τάξης, αλλά είναι πάντα προσανατολισμένη προς το να ξαναδημιουργεί συνεχώς τον εαυτό της στο υψηλότερο σημείο του κοινωνικού σχηματισμού: την εξέγερση.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, θυμόμαστε την απολογία του αναρχικού Αύγουστου Σπάις στην εξέγερση του Σικάγου το 1886, πριν οι δικαστές διατάξουν το θάνατό του:

«Κύριοι δικαστές, αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, «πτωχοί τω πνεύματι». Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας. Έπειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε.

Κρεμάστε μας! Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ διά παντός, από όλους τους «συνωμότες»; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε. Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε «αύξηση του εθνικού πλούτου»!

«Εθνικού»! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.

Κάνετε κάτι καλύτερο. Καταργήστε τα τρένα, τον τηλέγραφο, τα τηλέφωνα, τα βαπόρια, τον εαυτό σας! Καταργήστε πρώτα από όλα εσάς τους ίδιους! Γιατί; Γιατί εσείς, με τη συμπεριφορά σας, είστε οι πρώτοι πράκτορες της επανάστασης.

Καταργήστε την αρπαγή και τη λεηλασία, Κύριοί μου. Αλλά, αυτή είναι η δουλειά σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν ν’ απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάμνουν τίποτε. Από αυτήν ακριβώς την τάξη πάμε να απαλλαγούμε.

Κοιτάξτε το οικονομικό πεδίο της μάχης. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και εσείς, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, εσείς είστε οι κοινωνικοί γύπες, που τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων. Θέλετε να κάνουμε έναν περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου περνάνε τις μέρες τους οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου;

Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Χόκιγκ – Βάλεϊ; Δε θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα που άρχισαν να αποσυντίθενται.

Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκόσμιας συνεργασίας. Οι κατέχουσες τάξεις θα απαλλοτριωθούν. Εκείνοι που λένε «τούτο είναι δικό μου», θα τα δούνε όλα κοινά. Αυτό δε θα γίνει για σκοπούς σπεκουλάντικους, θα γίνει για το καλό όλων. Τούτο εδώ δεν είναι όραμα αιθέριο καθώς νομίζετε. Είναι αναγκαιότητα. Είδαμε στην ιστορία πώς ό,τι ήταν ανάγκη να γίνει, έγινε. Αυτό είναι η λογική της ζωής…

Όποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.

Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί!

Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας, για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!

Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας!

Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…».

Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά! 

Μαζικός εμβολιασμός&πρόσβαση σε όλα τα ασφαλή-αποτελεσματικά εμβόλια κόντρα στις γεωπολιτικές&εταιρικές κόντρες

Της Συνακτικής Ομάδας της CONCORDIA

Ο μαζικός εμβολιασμός με όλα τα διαθέσιμα ασφαλή και αποτελεσματικά εμβόλια για όλον τον Λαό αποτελεί μια «ασπίδα προστασίας» για τη δημόσια υγεία.

Όμως η πρόσβαση σε όλα τα αποδεκτά εμβόλια μπλοκάρεται από τις συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κάποιες φαρμακοβιομηχανίες.

Τα συμβόλαια αυτά τελικά θα έρθουν ποτέ στη δημοσιότητα αναλυτικά;

Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουμε έρμαια των μαχών των πολυεθνικών για την τελική επικράτηση. Επιπρόσθετα, γίνεται αντιληπτό για μια ακόμη φορά ότι η συμμετοχή μας στον ευρωατλαντικό άξονα ( ΕΕ, ΝΑΤΟ κοκ) δεν βοηθάει κάπου τον Λαό, τους πολλούς, καθώς το πρώτο κύμα εμβολιασμού καθυστερεί χαρακτηριστικά λόγω και της συμμετοχής της χώρας μας κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την πρόσδεσή της στο ιμπεριαλιστικό άρμα των ΗΠΑ.

Τα εμβόλια  και τα φάρμακα αποτελούν χρυσοφόρα εμπορεύματα, των οποίων η έρευνα, παραγωγή και διανομή υποτάσσεται στα κέρδη και τους ανταγωνισμούς των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Δεν γίνεται να γίνονται τιτάνια άλματα στην επιστήμη και από την άλλη τα οφέλη αυτά να τα ιδιοποιούνται μόνο οι πολυεθνικές και τα ολιγοπωλιακά «τραστ» για την αύξηση των κερδών τους.

Δεν είναι δυνατόν για χάρη της πατέντας να μην μπορούν και άλλες χώρες να παράγουν εμβόλια.

Οι μεγάλες ανακαλύψεις της ανθρωπότητας είναι ώρα να γίνουν κτήμα όλης της ανθρωπότητας κι όχι μιας χούφτας πολυεθνικών.

Και σαν κερασάκι στην τούρτα έρχεται η δήλωση του Έλληνα αντιπροέδρου της Κομισιόν Μαργαρίτη Σχοινά ο οποίος με περισσό θράσος σε μια τοποθέτηση η οποία φυσικά δεν συνιστά προσωπική του άποψη αλλά άποψη του διευθυντηρίου της ΕΕ, μειώνει ακόμα περισσότερο την πρόσβαση στα διαθέσιμα αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια!

Η δεύτερη φάση του εμβολιαστικού προγράμματος από το φθινόπωρο θα αφορά μόνο εμβόλια της τεχνολογίας mRNA που καλύπτουν, τάχα, και τις μεταλλάξεις του κορονοϊού, τα οποία θα παράγονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Φυσικά τεκμηριωμένα επιστημονικά στοιχεία δεν υπάρχουν για όσα λέει!

Άρα, de facto, οδεύουμε σε διαπραγμάτευση μόνο με την κοινοπραξία Pfizer/BioNTech, όπως τόνισε ο Μαργαρίτης Σχοινάς, μιλώντας τη Δευτέρα, 26 Απριλίου, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. 

Ξεκάθαρα η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει πόσο πολύ θέλει να υπερασπιστεί συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Αποδεικνύεται πόσο επιβλαβής για τους λαούς των κρατών μελών της ΕΕ είναι η συμμετοχή των κρατών τους σε αυτή την «Ένωση» – φυλακή λαών.

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου: Πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχαν βιβλία;

Πως θα ήταν η ζωή μας αν δεν υπήρχαν βιβλία; Την πρώτη επαφή μου με τα βιβλία την είχα όταν ήμουν πέντε ετών. Με πήγε η μητέρα μου σε ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο της Αθήνας. Από αυτά που έχουν αμέτρητα βιβλία στα ράφια τούς και είναι παντού διάχυτη αυτή η μυρωδιά του χαρτιού. Πως κάποιοι μαγεύονται από την μυρωδιά της φρεσκοψημένης σφολιάτας το πρωί, εγώ μαγεύτηκα με την μυρωδιά του χαρτιού.

Θυμάμαι να ανοίγω με δέος το βιβλίο της Οδύσσειας του Ομήρου και να ρουφάω με δίψα κάθε λέξη, μέχρι και σημεία στίξης.

Κοιτούσα με δέος τις εικόνες, τα άγρια κύματα που κατάπιαν την σχεδία του Οδυσσέα.

Κρατούσα σφιχτά σε όλο το δρόμο του γυρισμού την τσάντα με τα βιβλία που αγόρασα, τα οποία και έπειτα δώρισα στην βιβλιοθήκη του σχολείου μου, με πόνο ψυχής τα αποχωρίστηκα αλλά καμαρώνω κάθε φορά που τα βλέπω όταν περνάω από εκεί.

Πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς βιβλία;

Άχρωμος, άοσμος,μονότονος και αδιάφορος θα τολμούσα να γράψω. Για εμένα κάθε βιβλίο είναι ένα ταξίδι, ένα όμορφο ταξίδι με προορισμό το άγνωστο γιατί κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο έχω ανακαλύψει μια νέα πλευρά του εαυτού μου, έχω ανακαλύψει νέα όρια και νέες αντοχές αλλά εκείνο που αγαπώ περισσότερο στα βιβλία είναι τα καινούργια «μάτια» που μου χαρίζουν.

Υπάρχουν καλά και κακά βιβλία;

Δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχουν κακά βιβλία. Μου φαίνεται αδιανόητο να διαβάσει κάποιος ένα βιβλίο και να μην κερδίσει έστω και κάτι μικρό. Δεν μου αρέσει να χωρίζω σε κατηγορίες τα βιβλία, τα επιλέγω με βάση τις ανάγκες μου και τα ενδιαφέροντα μου.

Δεν ξέρω πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς βιβλία, ξέρω όμως σίγουρα να σας πω,πως θα ήμουν δυστυχισμένη εάν δεν είχα διαβάσει ούτε ένα βιβλίο.

Μια ανάσα ζωής!

Έπεσε στα χέρια μου σήμερα ένα όμορφο ποίημα, μιας Ιταλίδας. Διάβασα κάθε στίχο πολλές φορές, πάντα κάτι καινούργιο γεννιόταν στο μυαλό και στην καρδιά μου.

Δεν χρειάζομαι χρήματα

Έχω ανάγκη από αισθήματα.

Από λόγια επιλεγμένα με σοφία

Από άνθη ή αλλοιώς από σκέψεις

Από ρόδα ή αλλοιώς παρουσία

Απ’όνειρα που στα δέντρα κατοικούν

Από τραγούδια που κάνουν τ’αγάλματα να χορεύουν

Από άστρα που ψιθυρίζουν μες στ’αυτιά των εραστών…

Έχω ανάγκη από ποίηση

απ’αυτή τη μαγεία που καίει το βάρος των λέξεων

που ξυπνά τις συγκινήσεις και προσφέρει καινούρια χρώματα.

[Αλντα Μερίνι]

Ζήλεψα κάθε λέξη γιατί έχει χαραχθεί με αγάπη, νοσταλγία και πόνο. Πόση αλήθεια χωράει σε ένα ποίημα; Όσο επιμένουμε να κυνηγάμε την ύλη και καλύπτουμε τα κενά μας με άχρηστα ή χρήσιμα αντικείμενα, φτιάχνουμε έναν κόσμο άχρωμο γεμάτο πρέπει και τον τυλίγουμε μέσα σε αστραφτερό χαρτί περιτυλίγματος. Κι αν βγάλουμε το χαρτί μέσα συναντάμε το απόλυτο τίποτα!

Πόσα όνειρα σκοτώσαμε για να χτίσουμε ένα αρεστό προφίλ;

Πόσες σκέψεις μαράθηκαν γιατί δεν τις φροντίσαμε με το κατάλληλο λίπασμα;

Πόσα ρόδα χάσαμε από εγωισμό;

Πόσα τραγούδια δεν χορέψαμε;

Πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούσαμε τ’αστρα να ψιθυρίζουν;

Πόσες κενές λέξεις χαρίσαμε στους ανθρώπους μας σήμερα;

Πόσα ποιήματα μένουν ακόμα στο σκοτάδι γιατί δεν έπεσε το βλέμμα μας πάνω τους;

Πως σπαταλάμε αλήθεια το δώρο της ζωής μέσα σε όσα δεν έχουν τόση αξία και αφήνουμε τα σημαντικά να μας προσπεράσουν…Μετράω τα ρόδα που έδιωξα, τα όνειρα που σκότωσα, τις λέξεις που έκρυψα πίσω από τυπικές φράσεις για να μην χαλάσω την εικόνα μου, για να μην παραδεχθώ πως ναι έχω ανάγκη από στήριξη, εγώ η δυνατή…Πόσα ρούχα αγόρασα για να είμαι στη μόδα και έχει γεμίσει ασφυκτικά η ντουλάπα μου, κι όμως επιμένω να φοράω το αγαπημένο μου τζιν, δεν ξέρω αν αγαπώ το τζιν ή το ρόδο που μου το χάρισε.

Που κρύφτηκε η μαγεία της ζωής; Τα χρώματα όλα εκείνα της ημέρας που με έκαναν να ξαπλώνω τη νύχτα στο κρεβάτι μου γεμάτη και πότε γελαστή πότε λυπημένη;

Κάποτε αλήθεια δεν με ένοιαζε να γδάρω την σάρκα μου από το πολύ παιχνίδι, ούτε και το μέσα μου από μια ειλικρινή επαφή με έναν άνθρωπο. Λες και σηκώθηκε άνεμος κι έδιωξε τη χρυσόσκονη από τις ζωές μας. Κουρασμένοι στρατιώτες που ακολουθούν πιστά το πρόγραμμα και ξεχύνονται κάθε τόσο στα εμπορικά κέντρα για να γεμίσουν τη μοναξιά τους με άψυχη ύλη.

Μα τι κακό κι αυτό να παλεύουμε να γεμίσουμε την μοναξιά μας με ύλη, ενίοτε και με φαγητό; Λες και μπορεί να σε αγκαλιάσουν ένα ζευγάρι γόβες στιλέτο ή ένα καινούργιο gadget.Μπορείς να μοιραστείς μια κούπα ζεστό καφέ με την ύλη; Μπορεί η ύλη να σου σκουπίσει τα δάκρυα;

Έχω ανάγκη από ζωή αληθινή, γεμάτη ουσία, χωρίς φόβο, με ελευθερία, με ξενύχτια δίπλα σε ανθισμένα γιασεμιά, να ακούγεται στο βάθος ωραία μουσική και να χορεύουν οι σκέψεις μου στο ρυθμό της. Έχω ανάγκη να ανοίξω την πόρτα από το κλουβί και να γδάρω το έξω μου και το μέσα μου κυνηγώντας όνειρα που κρέμασα στα δέντρα!